کارخانه کفش سالار

استان قم قطب تولید کفش ماشینی کشور محسوب می شود، و در حال حاضر حدود 300 واحد صنعتی فعال در استان وجود دارد. قابل توجه است بدانیم 80 درصد از ظرفیت تولید کفش ماشینی کشور متعلق به استان قم است که خوشبختانه 70 درصد از صادرات کل کشور را در ( حوزه کفش ماشینی ) قم تامین می کند.

آقای مصطفی کرمانی تولید کننده موفق در استان قم از صادرات به کشورهای گرجستان، افغانستان، پاکستان، عراق عمان و کشورهای حوزه CIS سخن گفت و افزود: در سال 90 انجمن صنایع کفش استان با تشکیل کنسرسیوم صادراتی و تأمین فروشگاه های زنجیره ای موفق به بالا بردن نرخ تولید در صنعت کفش و صندل شده است.

مصطفی کرمانی

  • فارغ التحصیل کارشناسی روانشناسی بالینی
  • عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی صنایع و معادن استان قم دوره هفتم و هشتم و نهم
  • عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران دوره هشتم و نهم
  • نایب رئیس اتحادیه صادرکنندگان قم
  • نایب رئیس انجمن کفش ماشینی استان قم
  • مدیر کفش سالار
  • صادرکننده برتر سال1400 استان قم
  • 30 سال سابقه فعالیت در زمینه تولید و صادرات انواع کفش ماشینی در استان قم.
  • 15 سال سابقه فعالیت در صادرات بطور مستقیم و غیر مستقیم به کشورهای آذربایجان-عراق-افغانستان-پاکستان-تاجیکستان گرجستان-عمان-ترکمنستان – ارمنستان و لیبی.

مصطفی کرمانی، تولیدکننده و صادرکننده کفش: توضیحاتی درخصوص جایگاه ویژه قم در صنعت کفش ارائه کنم. استان قم یکی از قطب‌‌های اصلی صنعت کفش کشور، به‌ویژه کفش‌‌های ماشینی است. کفش‌‌های ماشینی شامل انواع دمپایی و صندل PU، EVA و PVC می‌‌شود. جالب است که بدانید ۸۰درصد ظرفیت تولید کفش ماشینی در استان قم است و حدود ۷۰درصد صادرات این محصول از قم انجام می‌‌شود. تا چند سال پیش عمده مواد اولیه برای این محصولات وارداتی بود؛ ولی خوشبختانه امروز بخش قابل توجهی از مواد اولیه PU، EVA و PVC در داخل تولید می‌‌شود.
هم‌‌اکنون صادرات این محصولات به کشورهای عراق، افغانستان، پاکستان و حتی اوگاندا و لیبی انجام می‌‌گیرد. هرچند رقبای ترک به بازارهای صادراتی ایران نظر داشته و در تلاش برای تصاحب آن هستند. محصولات ترکیه در این حوزه یعنی کفش ماشینی به علت برخورداری از مزیت‌‌هایی مانند طراحی بهتر و قیمت ارزان‌‌تر رقیب جدی محسوب می‌‌شوند. جالب است که بدانید محصولات ایرانی در این زمینه از نظر کیفیت از رقبای ترک بهتر هستند و مشتریان ما در کشورهای خارجی به این مساله اذعان دارند؛ ولی مشکل در قیمت تمام‌شده بالای محصولات ایرانی است. این مساله هم دلایل متعددی دارد؛ از گرانی تا مشکلات تهیه مواد اولیه تا مشکلات صادرات و مقیاس غیراقتصادی تولید بر قیمت اثرگذار است.
جالب است که بدانید از نظر ماشین‌‌آلات و همچنین تسلط بر فرمولاسیون مواد اولیه وضعیت قابل قبول است و در بعضی حوزه‌ها حتی از ترکیه وضع بهتری داریم. مهم‌ترین ضعف ولی عدم ورود به بحث طراحی و مهندسی معکوس است. در این بخش کشور ترکیه بسیار از ما جلوتر بوده و جا دارد که به این مساله توجه کنیم و متخصصان طراحی صنعتی را به این بخش سوق دهیم. به‌ویژه ازآنجاکه کالاهای پوشیدنی مانند کفش و صندل بسیار تابع مد بوده و به سرعت در حال تغییر است، توسعه یک بخش طراحی پاپوش می‌‌تواند بسیار به ارتقای این صنعت کمک کند.
مساله تعهدات ارزی هم به یکی از مشکلات صادرکنندگان کوچک و موانع توسعه صادرات مبدل شده است؛ چراکه این صادرکنندگان از ظرفیت مالی محدودی برخوردار هستند و مساله تعهد ارزی بار مضاعفی بر آنها تحمیل می‌‌کند. از طرف دیگر مقیاس صادرات این بنگاه‌ها آن‌چنان قابل توجه نیست که انگیزه‌‌ای برای خروج سرمایه و برنگرداندن آن به چرخه اقتصاد داشته باشند. حذف لزوم تعهدات ارزی می‌‌تواند به توسعه صادرات محصولات تولیدی کمک شایان توجهی کند.

در نهایت باید گفت که صنعت کفش در سال‌های اخیر دچار تحولات قابل توجهی شده است؛ به‌طوری‌که قطب‌‌های مختلف تولید کفش و زیره در مناطق مختلف کشور توسعه یافته‌‌اند. هرچند هنوز تا رسیدن به رقبای بین‌‌المللی فاصله قابل توجهی وجود دارد؛ ولی پتانسیل لازم برای توسعه و موفقیت در این صنعت وجود دارد.